دریافت

مرغ آمین

درد آلودی‌ست کآواره بمانده

رفته تا آنسوی این بیداد خانه

بازگشته

رغبتش دیگر ز رنجوری

نه سوی آب و دانه

آخ ...

آخ بانو ...

ای کاش خدایم

خدای عزیزتر از جانم

تمام آرزوها و همه ی دوست داشتن هایم را یکجا میگرفت

و تنها بجایش یک روز تمام

گرمای وجودت , اتر موهایت و معصومیت نگاهت را به من میبخشید.

آخ ...

افسوس که نمیشود به گذشته برگشت .

و هزار حیف از نبودن ها و خاطراتت ,

این خاطراتت بانو , برایم برزخی ایست در خواب و بیداری.

میدانی ؟

هنوز هم دوستت دارم

میدانی !

میدانم که هرشب در کنارم هستی و هر روز , هنگامی که با چشمان بسته تصورت میکنم نگاهم میکنی !

تصورت میکنم آری !

زیرا از آن لحظه ای که فراموشت کرده باشم میترسم

میترسم چشم هایم را ببندم و جز تاریکی ژرف هیچ نبینم ,

بگو تقدیر ما را چگونه قلم زده اند

میدانم این را توهم نمیدانی و من هم

تو گفتی :

خدا را دوست بدار تا تورا بیشتر از دیگران دوست بدارد

تنها گفتم :

چشم

ای کاش

و ای کاش

سوالی میکردم

چیزی میگفتم

حرفی میزدم تا هزار سال صحبتمان ادامه پیدا میکرد و تو

تویی که آرزو ها برایت داشتم ...

تنهایم نمیگذاشتی.

بانو این روز ها چه سخت میگذرد...

چه سخت...

 

فریبرز لاچینی

 

افق خاکستری، دریا کبود و آسمان ابریست
صدای باد از جنگل، صدای موج از دریا
صدای ریزش باران و من با شعرهای دفتر خیسم
گاه وقتی میشوم دلتنگ

میروم در امتداد کوچه ای باریک که از درونش یادهای کودکی هایم عطر خوب قصه را دارد
یاد بادا روزگار کودکی هایم

روزگارم مثل رویا بود، من من در آن دوران کوه را بازیچه میکردم
دشت را کوچکتر از پندار می دیدم
آسمان را در میان مشت هایم جای میدادم
موج دریا را پی خود می دوانیدم
من در آن دوران هر چه زشتی بود از دل می تکانیدم
چشم ها و قلب ها را پاک میدیدم
تا بلور صبحدم بر خانه می بارید
رد پای آسمان را از حریم خاک می چیدم
یاد بادا، یاد بادا روزگار کودکی هایم

من در آن دوران پاک بودم، ساده بودم، چیزهای ساده می دیدم
فکر های ساده میکردم، از میان سایه های شب راه میرفتم، شعر میخواندم
من، من در آن دوران هیچگاه از هیچ چیز هرگز نترسیدم
ای دریغا، ای دریغا روزگار کودکی هایم
چون حبابی در فضا گم شد

من در این دوران گاه وقتی می شوم دلتنگ
از عبور کوچه میترسم
از غم پاییز میترسم
از صدای باد میترسم
از خود و هر چیز میترسم، می ترسم

فریبرز لاچینی

 

شمع و پروانه منم
مست میخوانه منم
رسوای زمانه منم
دیوانه منم
رسوای زمانه منم
دیوانه منم

چون باد صبا در به درم
با عشق و جنون همسفرم
شمع شب بی سحرم
از خود نبود خبرم
رسوای زمانه منم
دیوانه منم
رسوای زمانه منم
دیوانه منم

تو ای خدای من
شنو نوای من
زمین و آسمان تو میلرزد به زیر پای من
مه و ستارگان تو میترسد به ناله های من
رسوای زمانه منم
دیوانه منم
رسوای زمانه منم
دیوانه منم

وای از این شیدا دل من
مست بی پروا دل من
سرماییه سودا دل من
رسوا دل من
رسوا دل من
یار هر صحرا دل من
مجنون هر صحرا دل من
لاله تنها دل من
داد هر تنها دل من
مجنون هرسودا دل من
خاکستر پروانه منم
خون می و پیمانه منم
چون شور ترانه تویی
چون آه شبانه منم
رسوای زمانه منم
دیوانه منم
رسوای زمانه منم
دیوانه منم

پ ن اول : دوستان خوبم , سلام ( إِنَّا لِلّهِ وَإِنَّـا إِلَیْهِ رَاجِعونَ )

چند روز پیش دایی عزیزم به ملکوت اعلی پیوستن  و برای دعاهاتون خیلی سپاسگذارم و دلیل پریشونی این روزهام تقریبا همین بود .

پ ن دوم : از صبر و بردباریتون بینهایت ممنونم , بزودی به وبلاگ هاتون سر میزنم و دست دوستانی که بی هیچ چشمداشتی زیر پست های این چند روزه نظر گذاشتن و میبوسم .

التماس دعا